Król Lew Rozdział 34

Minęło kilka miesięcy lwiątka były już starsze. 

Gdy zaświeciło słońce dzieciaki wstały od razu i pobiegły do rodziców

Asha, Koda, Leach- Wstawajcie!

Krzyczały tak dopóki jeden z rodziców nie podniósł głowy

Kiara- Słucham was

Koda- Nie trzeba my chcieliśmy tylko powiedzieć że idziemy się przejść

Kovu- Jest za wcześnie

Leach- Wcale nie!

Kiara- Kovu pozwól im niech się pobawią

Kovu skrzywił się ale kiwnął głową

Koda- Dzięki

Asha- To idziemy!

Kovu- Ale uważajcie na siebie!

Leach- Dobrze!
Koda- No to gdzie dziś idziemy?

Asha- Hmm... Do wodopoju?

Wszyscy zaśmiali się głośno 

Koda- Haha dobre jasne że na Złą Ziemie

Leach aż podskoczyła

Leach- Gdzie?

Koda- Na Złą Ziemie nie znasz?

Leach nie chciała wyjść na głupią

Leach- No co ty pewnie że znam to moje ulubione miejsce

Gdy dotarli na Złą Ziemie spotkali Vitani

Leach- Kim ty jesteś?!

Vitani- Chwila ja was kojarzę jesteście podobni do mojego brata i Kiary

Koda- Kiary? Tak ma na imię nasza mama

Vitani już wiedziała o co chodzi

Vitani- Nie możecie tu być to nie jest miejsce dla was

Koda zaśmiał się

Koda- Proszę cię nic nam nie będzie

Vitani- Nic nie powiem waszym rodzicom ale musicie z tond iść jasne?

Asha- Pff chciałabyś co niby może nam się tu stać?!
Vitani- Idźcie do domu!

Koda- Zostaw nas w spokoju co?!

Dzieci odeszły nie słuchając próśb Vitani

Vitani- Współczuję Kiarze i Kovu

Vitani odeszła a maluchy szły dalej

Koda- Wow ale ten las jest suchy

Asha- To w ogóle jest las?

Rodzeństwo spojrzało się na młodszą siostrę

Koda- A ty czemu nic nie mówisz

Leach- No ja... Podziwiam

Asha- A co tu jest do podziwiania?! tylko ziemia i wyschnięte drzewa i rośliny 

Nagle przed nimi stanęły 3 wściekłe lwice

Lwica- A wy co tutaj robicie?!

Maluchy ciągle nie traciły odwagi

Koda- Zwiedzamy a co nie podoba się?

Asha- Ale mają śmieszne twarze

Leach- Wyglądają jak by od tygodnia nic nie jadły

Rodzeństwo zaśmiało się

Lwica- No teraz już po was!

Lwice ruszyły do ataku a dzieciaki zaczęły uciekać ile sił w łapach gdy ominęli Złą Ziemie mogli odetchnąć  z ulgą

Asha- Robiło się strasznie

Koda- Bez przesady aż tak strasznie nie było

Leach- Mi to się nawet podobało

Koda- To czemu nic nie mówiłaś?

Leach- Nie chciałam wam przerywać

Asha- Bez przesady 

Asha podeszła i przytuliła siostrę

Leach- Ej ściemnia się wracajmy bo rodzice jeszcze się domyślą 

Asha- Albo spanikują i zaczną nas szukać

Wszyscy wracali do domu w bardzo dobrych humorach

Kiara- Gdzie wyście byli?!

Koda- Spokojnie byliśmy przy wodopoju

Kovu- My tu z mamą z skóry wychodzimy

Leach- To można tak?

Kiara- Skąd córeczko to tylko przenośnia

Simba- O dzieci już wróciły

Asha- Cześć dziadku!

Dzieci pobiegły przytulić Simbę

Kovu- Jeszcze nie skończyliśmy rozmowy

Leach- Tato przestań nas przesłuchiwać

Asha- A wiecie że widzieliśmy Vi...

Koda łapką zakrył jej usta

Kovu- Kogo widzieliście?

Koda- Widzieliśmy... yyy.... Nakaki

Koda uśmiechnął się sztucznie

Kiara- Nakaki? co to jest?

Koda- Too... Nazwaliśmy tak jedno drzewo

Kiara zaśmiała się

Kiara- No dobrze a więc jesteście wolni 

Kovu- Ale nie na długo bo tyle czasu spędziliście na dworze że nie mieliśmy kiedy tego zrobić

Leach- Czego?

Kiara- Idziemy się przejść

Koda, Leach i Asha uśmiechnęli się do siebie

Gdy wszyscy dotarli już na miejsce usiedli pod gwiazdami i zaczęli rozmawiać

Kiara- Wiecie że jak byliście mali nie dawaliście nam spokoju?

Leach- Jak to? w jaki sposób?

Kovu- Ciągle gdzieś uciekaliście

Kiara- Podobnie jak teraz

Wszyscy zaśmiali się

Po kilku długich minutach rodzina wróciła do domu i zasnęła 

Sorka że rozdział taki nudny i krótki ale jakoś nie miałam weny a poza tym wiecie szkoła i wgl... no cóż mam nadzieję że rozdział chociaż troszkę się podobał

Pozdrawiam 

Fini~